Ministerstwo Aktywów Państwowych (MAP) proponuje zmianę proponowanej przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska (MKiŚ) ceny maksymalnej na 1 MWh energii elektrycznej wytworzonej w morskiej farmie wiatrowej i wprowadzonej do sieci z z 301,5 zł/MWh na cenę nie niższą niż 325,62 zł/MWh. Uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie ceny maksymalnej za energię elektryczną wytworzoną w morskiej farmie wiatrowej i wprowadzoną do sieci w złotych za 1 MWh są dostępne na stronach Rządowego Centrum Legislacji.
Rozporządzenie dot. ceny maksymalnej jest najważniejszym rozporządzeniem dot. rozwoju offshore w Polsce. Projekt opublikowano 16 lutego i przedstawiono go do publicznych konsultacji. Zakłada on cenę maksymalną za energię z offshore na poziomie 301,5 zł za MWh.
„Proponuje się zmienić proponowaną cenę maksymalną 301,50 zł/MWh na cenę maksymalną nie niższą niż 325,62 zł/MWh” – czytamy uwagach Ministerstwa Aktywów Państwowych (MAP).
MAP zakłada, że „faktyczne parametry techniczne i ekonomiczne mogą się istotnie różnić od przyjętych ustandaryzowanych założeń dla referencyjnej morskiej farmy wiatrowej wskazanych w uzasadnieniu i OSR – oraz wpływać zarówno na zmniejszenie, jak i zwiększenie LCOE [tj. jednostkowego kosztu wytwarzania energii elektrycznej]”.
Brak jest możliwości decyzyjnej prezesa URE w przypadku odchyleń zwiększających LCOE ponad cenę maksymalną ze względu na ograniczenia ustawowe wobec czego za zasadne uznać należy zarekomendowanie zwiększenia proponowanej w rozporządzeniu ceny maksymalnej o współczynnik skalarny nie niższy niż 8%, tj. do poziomu nie niższego niż 325,62 PLN/MWh, celem przyznania prezesowi URE przestrzeni decyzyjnej w przypadku wystąpienia uzasadnionych i niezależnych od wytwórców przesłanek zwiększających koszty wytworzenia 1 MWh w danej MFW ponad poziom ceny maksymalnej zaproponowanej obecnie w rozporządzeniu, tj. ponad 301,5 zł/MWh, czytamy w uzasadnieniu rekomendacji MAP.
Jako możliwe do wystąpienia jednocześnie i uzasadniające przyjęcie współczynnika skalarnego na poziomie 8% uznano ryzyka odchyleń od wielkości ustandaryzowanych obejmujące spadek współczynnika wykorzystania mocy do 3% co przekłada się na wzrost LCOE o około 19,5 PLN/MWh, wzrost CAPEX o 1% skutkujący wzrostem LCOE o 2,5 PLN/MWh oraz wystąpienie kosztu bilansowania na poziomie co najmniej 2 PLN/MWh, podano także.
Zmiany w kwestii ceny maksymalnej proponują także m.in. Polska Grupa Energetyczna (PGE), Enea, PKN Orlen i Polenergia, które zgłosiły uwagi w ramach procedury konsultacji publicznych.
Zdaniem PGE, cena maksymalna nie powinna odnosić się do referencyjnego projektu, a do projektu o najmniej korzystnych warunkach, który mógłby być realizowany w ramach I fazy wsparcia. Cena maksymalna powinna także uwzględniać inflację prognozowaną na lata 2022 i 2023, wskazano w uwagach spółki.
Również w uwagach zgłoszonych przez Eneę wskazano, że metodologia przyjęta w projekcie powoduje, że wyznaczona cena faktycznie jest ceną średnią, referencyjną a nie ceną maksymalną. Obawy spółki budzi również przyjęcie założenia o utrzymaniu się średniego kursu 4,31 PLN/EUR w ciągu najbliższych 5 lat. Zdaniem Enei, ewentualne ryzyko udzielenia nadwsparcia wydaje się mocno ograniczone dzięki wielokrotnej weryfikacji ceny kontraktu.
PKN Orlen uważa, że konieczne jest uzupełnienie metodyki o krok wyznaczający cenę maksymalną w oparciu o uzyskaną już w pierwszym kroku cenę średnią. Dodatkowo powinna zostać dokonana analiza wrażliwości pod kątem danych, które mają największy wpływ na LCOE.
Także Polenergia uważa, że podana w projekcie rozporządzenia cena nie może zostać uznana za maksymalną, a ustalenie jej na poziomie 301,5 zł/MWh nie tylko zredukuje łączną moc projektów, które mają szansę zostać zrealizowane przed 2030 r., ale też może istotnie ograniczyć możliwość wykorzystania potencjału krajowego przemysłu, jako źródła dostaw materiałów i usług dla morskich farm wiatrowych na Morzu Bałtyckim.
W uwagach zgłoszonych przez Polskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej (PSEW) zaproponowano ustalenie ceny maksymalnej na poziomie 372,17 zł/MWh.
Kilkanaście dni temu wiceminister klimatu i środowiska Ireneusz Zyska zapowiadał, że cena zaproponowana w projekcie rozporządzenia na poziomie 301,5 zł za MWh nie jest ustalona na poziomie ostatecznym i będzie zależała również od wyników konsultacji.
Cena maksymalna, która zostanie ostatecznie przyjęta, będzie podstawa dla prezesa URE w zakresie wydawania decyzji o pomocy publicznej dla wszystkich inwestorów i deweloperów, którzy wystąpią o pomoc. Przy czym projekty mają podlegać indywidualnej notyfikacji w Komisji Europejskiej. Według założeń ustawowych, prezes URE będzie mógł każdorazowo weryfikować tę cenę, ale tylko w dół. Nie będzie mógł jej podnieść.
Źródło: ISBnews
