Prezydent podpisał ustawę o ochronie ludności i obronie cywilnej, której celem jest udoskonalenie w obszarze niemilitarnym zagadnień związanych z zapewnieniem warunków do przetrwania ludności, podała Kancelaria Prezydenta.
„Uchwalona ustawa uzupełnia i porządkuje działania, mające na celu przygotowanie podmiotów ochrony ludności do reagowania w czasie pokoju, stanu wojennego i wojny. Ustawa oparta jest na założeniu wykorzystania na potrzeby ochrony ludności istniejących zasobów, w szczególności sił i środków Państwowej Straży Pożarnej, krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, ochotniczych straży pożarnych, podmiotów uprawnionych do wykonywania ratownictwa górskiego i wodnego oraz innych organizacji społecznych działających w obszarze ratownictwa, ochrony ludności, pomocy humanitarnej i edukacji dla bezpieczeństwa” – czytamy w komunikacie.
Ustawa określa:
– zadania ochrony ludności i obrony cywilnej;
– organy i podmioty realizujące zadania ochrony ludności i obrony cywilnej;
– zasady planowania ochrony ludności i obrony cywilnej;
– zasady funkcjonowania systemów wykrywania zagrożeń oraz powiadamiania, ostrzegania i alarmowania o zagrożeniach;
– zasady użytkowania i ewidencjonowania oraz warunki techniczne obiektów zbiorowej ochrony;
– zasady funkcjonowania i organizację obrony cywilnej oraz sposób powoływania personelu do obrony cywilnej;
– finansowanie ochrony ludności i obrony cywilnej.
Ochrona ludności system składający się z organów administracji publicznej wykonujących zadania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa ludności przez ochronę życia i zdrowia ludzi, mienia, infrastruktury niezbędnej dla zaspokojenia potrzeb bytowych, dóbr kultury i środowiska w sytuacji zagrożenia, podmiotów wykonujących te zadania, oraz zasobów ochrony ludności.
Ustawa zakłada tworzenie organizacji obrony cywilnej na bazie podmiotów już funkcjonujących w czasie pokoju, zamiast tworzenia nowych struktur. Z
Zgodnie z ustawą, infrastrukturą niezbędną do realizacji zadań ochrony ludności i obrony cywilnej jest infrastruktura zapewniająca w szczególności: schronienie lub nocleg, zaopatrzenie w wodę i żywność oraz w produkty lecznicze, energię elektryczną, paliwo, łączność, usługi teleinformatyczne i transport, udzielanie pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy i świadczeń opieki zdrowotnej, magazynowanie i dystrybucję rezerw materiałowych, realizację działań ratowniczych, pomocy humanitarnej i pomocy doraźnej, wykrywanie zagrożeń, powiadamianie, ostrzeganie i alarmowanie o zagrożeniach oraz funkcjonowanie usług publicznych.
Terytorialne organy ochrony ludności to (wójt burmistrz, prezydent miasta), starosta, wojewoda oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych), marszałek województwa i ministrowie kierujący działami administracji rządowej, którym podlegają lub są przez nich nadzorowane podmioty ochrony ludności oraz organy obsługiwane przez takie podmioty. Minister właściwy do spraw wewnętrznych odpowiada za realizację polityki państwa w zakresie ochrony ludności i obrony cywilnej oraz koordynuje realizację zadań, starosta oraz wojewoda odpowiadają za realizację zadań ochrony ludności i obrony cywilnej odpowiednio na obszarze gminy, powiatu i województwa, a marszałek województwa oraz minister kierujący działami administracji rządowej odpowiadają za realizację zadań ochrony ludności i obrony cywilnej w zakresie swojej właściwości.
Ustawa tworzy Rządowy Zespół Ochrony Ludności, działający przy Radzie Ministrów jako zespół opiniodawczo–doradczy właściwy w sprawach ochrony ludności i obrony cywilnej. Wskazuje też listę podmiotów lub grup podmiotów, uznanych ustawowo za podmioty ochrony ludności, którymi są m.in. Rządowe Centrum Bezpieczeństwa, jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, ochotnicze straże pożarne, zakładowe straże pożarne, zakładowe służby ratownicze, gminne zawodowe straże
Zgodnie z ustawą, w celu ochrony ludności przed skutkami zagrożeń, w szczególności klęsk żywiołowych, działań terrorystycznych lub działań wojennych wprowadza się obiekty zbiorowej ochrony w postaci schronu, ukrycia lub miejsca doraźnego schronienia. Obiekt budowlany albo jego część uznaje się za budowlę ochronną na podstawie wyznaczenia przez właściwy organ ochrony ludności, na podstawie porozumienia właściwego organu ochrony ludności z właścicielem lub zarządcą budynku albo na podstawie decyzji właściwego organu ochrony ludności.
W celu zapewnienia realizacji zadań ochrony ludności i obrony cywilnej, wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta lub wojewoda mogą zawrzeć z właścicielem lub zarządcą nieruchomości porozumienie o uznaniu obiektu budowlanego za budowlę ochronną. W porozumieniu określa się szczegółowe obowiązki właściciela lub zarządcy oraz warunki użytkowania budowli ochronnej, w zakresie przewidzianym przez ustawę. W szczególnych sytuacjach może też podjąć decyzję w tej sprawie.
Porozumienie lub decyzja może przewidywać sfinansowanie zadań w zakresie budowy lub przebudowy budowli ochronnych, organizowania miejsc doraźnego schronienia oraz przygotowanie budowli ochronnych do użycia przez organ ochrony ludności. Finansowanie w tym zakresie dotyczy do 100% kosztów inwestycji zwiększonych w związku z koniecznością zapewnienia funkcji budowli ochronnej.
W czasie trwania stanu wojennego i w czasie wojny, w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób i mienia, a także dóbr kultury przed zagrożeniami Szef Obrony Cywilnej, na wniosek wojewody, może zarządzić ewakuację ludności zamieszkującej wskazany obszar, w szczególności strefę bezpośrednich działań wojennych. W przypadkach niecierpiących zwłoki ewakuację ludności może zarządzić wojewoda, informując o tym Szefa Obrony Cywilnej.
Korpusem obrony cywilnej zarządza minister właściwy do spraw wewnętrznych, a w jego skład ma wchodzić personel obrony cywilnej oraz krajowa rezerwa obrony cywilnej.
Ustawa co do zasady wchodzi w życie 1 stycznia 2025 r.
Źródło: ISBnews
