Sejm przyjął ustawę o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta, której celem jest poprawa skuteczności diagnostyki i leczenia przez systematyczną ocenę wskaźników jakości oraz zobowiązanie do prowadzenia odpowiednich rejestrów medycznych. Za ustawą głosowało 227 posłów, przeciw było 221, a trzech wstrzymało się od głosu.
Podczas sejmowych prac nad ustawą wprowadzono poprawki, zakładające m.in. poszerzenie zakresu ustawy o podmioty realizujące świadczenia z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień, w tym w zakresie opieki środowiskowej i ambulatoryjnej.
Wprowadzono też przepis umożliwiający Rzecznikowi Praw Pacjenta dostęp do danych w celu tworzenia i prezentowania wniosków dot. przestrzegania praw pacjenta. Inne poprawki dotyczyły możliwości przekazania przez ministra właściwego do spraw zdrowia danych prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia w celu wymierzenia kary pieniężnej za niezgłoszenie zdarzeń niepożądanych, a także możliwości zasilania Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej środkami pochodzącymi z funduszu zapasowego Narodowego Funduszu Zdrowia.
Ustawa o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta zakłada wprowadzenie wymogu autoryzacji podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Autoryzacji udzielać ma NFZ na wniosek podmiotów podlegających autoryzacji na okres 5 lat. Przed udzieleniem autoryzacji ma weryfikować spełnienie kryteriów prowadzenia wewnętrznego systemu zarządzania jakości i bezpieczeństwa oraz realizacji świadczeń gwarantowanych.
W przypadku ryzyka braku zabezpieczenia udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, przy przedstawieniu przez wnioskodawcę dokumentów potwierdzających spełnianie warunków autoryzacji, NFZ będzie mógł wydać autoryzację warunkową na okres 1 roku. Wnioski o udzielenie autoryzacji dotyczące świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie innym niż leczenie szpitalne mogą być składane od 1 lipca 2024 r.
Wewnętrzny system zarządzania jakością i bezpieczeństwem będzie obligatoryjny bez względu czy korzystają ze środków publicznych czy nie.
W ramach systemu podmioty będą obowiązane m.in. do:
– wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za prowadzenie wewnętrznego systemu zarządzania jakością i bezpieczeństwem;
– wdrażania rozwiązań służących identyfikacji i zarządzaniu ryzykiem zdrowotnym, w tym prowadzenia analiz identyfikujących zagrożenia;
– identyfikowania priorytetowych obszarów do poprawy jakości i bezpieczeństwa udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej;
– monitorowania zdarzeń niepożądanych, w tym identyfikowania i zgłaszania zdarzeń niepożądanych, rejestrowania zdarzeń niepożądanych, oceny zdarzeń niepożądanych według skali prawdopodobieństwa i ciężkości, opracowania analizy przyczyn źródłowych dla zdarzeń niepożądanych oraz wniosków i zaleceń z tej analizy;
– wdrażania działań niezbędnych do poprawy jakości i bezpieczeństwa udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie wyników i zaleceń z analiz;
– opracowywania i wdrożenia rozwiązań ograniczających występowanie analogicznych zdarzeń niepożądanych w przyszłości;
– przekazywania informacji o zdarzeniach niepożądanych do ministra właściwego do spraw zdrowia.
Ustawa wprowadza Rejestr Zdarzeń Niepożądanych, prowadzony przez ministra właściwego do spraw zdrowia.
Zakłada wprowadzenie dwuinstancyjnego pozasądowego systemu rekompensaty szkód z tytułu zdarzeń medycznych obsługiwanego przez Rzecznika Praw Pacjenta w miejsce obecnych wojewódzkich komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych oraz powołanie Funduszu Kompensacyjnego Zdarzeń Medycznych.
Zaplanowano wprowadzenie rekompensat bez orzekania o winie, mającego na celu ustalenie czy w sprawie objętej wnioskiem doszło do zdarzenia medycznego oraz wskazanie wysokości świadczenia należnego wnioskodawcy z tego tytułu.
Ustawa reguluje także o stosowaniu monitoringu wizyjnego w podmiotach wykonujących działalność leczniczą w przypadku szpitali, zakładów opiekuńczo-leczniczych, zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych, zakładów rehabilitacji leczniczej oraz hospicjów o obserwacji przy pomocy monitoringu będzie mógł decydować kierownik placówki. Ambulatoria (przychodnie, poradnie, ośrodki zdrowia, lecznice), które w dalszym ciągu będą mogły stosować monitoring na podstawie odrębnych przepisów.
Źródło: ISBnews
