Senat wprowadził poprawki do nowelizacji ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, które zakładają m.in. zmniejszenie minimalnej odległości wiatraków od zabudowy do 500 m. Za nowelą wraz z poprawkami głosowało 94 senatorów, nikt nie był przeciwny.
Jedna z poprawek zakłada, że tzw. minimalna odległość elektrowni wiatrowej od zabudowy mieszkaniowej będzie wynosić nie mniej niż 500 m, a nie 700 m, jak proponował Sejm. Odległość ta będzie jednak mogła być zmniejszona, jeśli po konsultacjach z mieszkańcami rada gminy dopuści w drodze uchwały budowę turbin w odległości mniejszej niż 500 m, ale nie mniejszej niż odległość zasięgu uciążliwych oddziaływań, określonych w odrębnych przepisach. W takiej sytuacji inwestor będzie zobowiązany do opłacania gospodarstwom położonym bliżej niż 500 m opłaty dystrybucyjnej, mocowej, kogeneracyjnej i opłaty OZE, zawartych w rachunkach za energię elektryczną.
Inna z poprawek ma na celu wyłączenie stosowania wymogów w zakresie minimalnej odległości elektrowni wiatrowej od zabudowy mieszkaniowej w odniesieniu do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego obowiązujących przed dniem 16 lipca 2016 r.
Nowelizacja ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych zakłada, że turbiny wiatrowe będą mogły być lokowane tylko na podstawie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP). Podstawą dla określania odległości minimalnej – pomiędzy 10-krotnością maksymalnej wysokości turbiny (reguła 10H) a 500 m dla budynków mieszkalnych – będą m.in. wyniki przeprowadzonej strategicznej oceny oddziaływania na środowisko (SOOŚ) wykonywanej w ramach MPZP.
Władze gminy nie będą mogły odstąpić od wykonania SOOŚ dla projektu MPZP, który uwzględnia elektrownię wiatrową. Ustawa wprowadza też minimalne odległości turbin wiatrowych od linii przesyłowych energii elektrycznej. Jednocześnie całkowicie znosi zakaz budowy budynków mieszkalnych w pobliżu istniejących turbin wiatrowych.
Nowela zachowuje zasadę 10H w wypadku parków narodowych, a w wypadku rezerwatów przyrody – limit 500 m. W przypadku innych form ochrony przyrody odległość ma wynikać z decyzji środowiskowej dla konkretnej instalacji. Ustawa utrzymuje zakaz budowy wiatraków na terenach parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych i obszarów Natura 2000.
Wprowadzona w trakcie prac sejmowych autopoprawka zakłada także, że inwestor zaoferuje co najmniej 10% mocy zainstalowanej elektrowni wiatrowej mieszkańcom gminy, którzy korzystaliby z energii elektrycznej na zasadzie prosumenta wirtualnego.
Źródło: ISBnews
