Wyrok w sprawie praktyk Gazpromu na rynkach gazu Europy Środowo-Wschodnie zostanie ogłoszony 2 lutego, poinformował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Sprawę do Trybunału skierowało Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo (PGNiG), zaskarżając decyzje Komisji Europejskiej, kiedy ta oddaliła jego skargi na praktyki antykonkurencyjne Gazpromu w latach 2009-2010 oraz 2011-2015.
Trybunał przypomniał, że w latach 2011-2015 Komisja podjęła szereg działań w celu zbadania funkcjonowania rynków gazu w Europie Środkowo-Wschodniej. W tym kontekście Komisja wszczęła dochodzenie przeciwko Gazprom PJSC i Gazprom export LLC, dotyczące dostaw gazu w ośmiu państwach członkowskich, a mianowicie w Bułgarii, Czechach, Estonii, na Łotwie, Litwie, Węgrzech, w Polsce i na Słowacji.
W kwietniu 2015 r., Komisja wysłała pisemne zgłoszenie zastrzeżeń do Gazpromu, zarzucając mu nadużywanie pozycji dominującej na krajowych rynkach hurtowych dostaw gazu we wspomnianych państwach w celu uniemożliwienia swobodnego przepływu gazu w tych państwach, z naruszeniem Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Zgłaszając zastrzeżenia Komisja stwierdziła w szczególności, że strategia Gazpromu obejmowała trzy rodzaje praktyk antykonkurencyjnych:
– nałożenie przez Gazprom ograniczeń terytorialnych w swoich umowach na dostawy gazu z hurtownikami, jak również z niektórymi odbiorcami przemysłowymi w tych krajach w Bułgarii, Czechach, Estonii, na Łotwie, Litwie, Węgrzech, w Polsce i na Słowacji.
– prowadzenie dzięki ograniczeniom terytorialnym, narzuconym przez Gazprom nieuczciwej polityki cenowej w Bułgarii, Estonii, na Łotwie, Litwie i w Polsce, poprzez narzucanie wygórowanych;
– uzależnianie przez Gazprom dostaw gazu do Bułgarii i Polski od uzyskania od hurtowników określonych zapewnień dotyczących infrastruktury transportu gazu.
Dotyczyło to w szczególności domagania się wyrażenia zgody przez PGNiG na zwiększenie kontroli Gazpromu nad zarządzaniem inwestycjami na polskim odcinku gazociągu jamalskiego, jednego z głównych gazociągów tranzytowych w Polsce.
W odpowiedzi na zastrzeżenia Komisji Gazprom przedłożył formalny projekt zobowiązań, a po otrzymaniu uwag od zainteresowanych stron zmodyfikował projekt zobowiązań.
Równolegle do tego postępowania, 9 marca 2017 r. PGNiG złożyło skargę do Komisji, w której zarzuciła Gazpromowi nadużycia, które w dużej mierze pokrywały się z obawami wyrażonymi już w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń. Skarga ta została jednak odrzucona przez Komisję.
Decyzją z maja 2018 r. Komisja zatwierdziła zobowiązania przedstawione przez Gazprom i nadała im wiążący charakter, zamykając postępowanie administracyjne. PGNiG wniosło o stwierdzenie nieważności tej decyzji.
Z kolei w kwietniu 2019 r. Komisja oddaliła skargę złożoną przez PGNiG, oddzielając zarzuty zawarte w skardze, które odpowiadały zobowiązaniami Gazpromu, od pozostałych zarzutów w tej skardze.
Odnosząc się do pozostałych zarzutów Komisja nie uznała za praktyki antykonkurencyjne te, gdy Gazprom, w sytuacji niedoboru dostaw, którego PGNiG doświadczyło w 2009 i 2010 r., uzależnił zawarcie umowy na dostawę dodatkowych ilości gazu między innymi od wzmocnienia wpływu Gazpromu na zarządzanie polskim odcinkiem gazociągu jamalskiego. PGNiG wniosło do TSUE o stwierdzenie nieważności tej decyzji Komisji.
Źródło: ISBnews
