Prezydent podpisał ustawę o konsumenckiej pożyczce lombardowej, która określa zasady udzielania takich pożyczek, zabezpieczeń lombardowych oraz maksymalnej wysokość pozaodsetkowych kosztów umowy takiej pożyczki, podała Kancelaria Prezydenta.
„Ustawa określa zasady udzielania konsumenckich pożyczek lombardowych, za które uznaje się umowy, na podstawie których przedsiębiorca zobowiązuje się oddać do dyspozycji konsumenta środki pieniężne, a konsument zobowiązuje się do spłaty pożyczki w oznaczonym terminie wraz z odsetkami i pozaodsetkowymi kosztami, oraz do ustanowienia zabezpieczenia lombardowego” – czytamy w komunikacie.
Za zabezpieczenie lombardowe ustawa uznaje zabezpieczenie polegające na ograniczeniu prawa do dysponowania określonym przedmiotem przez konsumenta, dokonywane w szczególności przez:
– przeniesienie własności przedmiotu zabezpieczenia na przedsiębiorcę udzielającego konsumenckiej pożyczki lombardowej,
– zobowiązanie do przeniesienia własności przedmiotu zabezpieczenia na przedsiębiorcę udzielającego konsumenckiej pożyczki lombardowej,
– upoważnienie przedsiębiorcy udzielającego konsumenckiej pożyczki lombardowej do sprzedaży przedmiotu zabezpieczenia,
– ustanowienie zastawu na rzecz przedsiębiorcy udzielającego konsumenckiej pożyczki lombardowej.
Przedmiotem takiego zabezpieczenia będzie mogła być jedynie rzecz ruchoma będąca własnością (współwłasnością) konsumenta.
Za działalność lombardową ustawa uznaje działalność gospodarczą polegającą na:
– zawieraniu przez przedsiębiorcę umów konsumenckiej pożyczki lombardowej z konsumentem lub
– sprzedaży przez przedsiębiorcę przedmiotu zabezpieczenia lombardowego.
Regulacje zawarte w ustawie nie będą miały zastosowania do banków, oddziałów banków zagranicznych oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych – których działalność jest już uregulowana ustawowo oraz jest objęta nadzorem Komisji Nadzoru Finansowego (KNF).
Przepisy będą stosowane także do umów o pożyczkę lombardową zawieranych z osobą fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne.
Działalność lombardowa uznawana będzie za regulowaną działalność gospodarczą i będzie mogła być wykonywana jedynie przez przedsiębiorców wpisanych do rejestru prowadzonego przez KNF. Wpis do rejestru dokonywany będzie na wniosek przedsiębiorcy. Niespełnienie ustawowych wymogów prowadzenia działalności lombardowej skutkować będzie odmową wpisu w rejestrze.
Ustawa wprowadza obowiązek wykonywania działalności lombardowej wyłącznie w formie spółki kapitałowej oraz wymóg kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wykonującej taką działalność na poziomie 50 tys. zł. Oznaczenia „lombard” w firmie spółki lub w reklamie będzie mógł używać wyłącznie przedsiębiorca, który wykonuje działalność lombardową.
Kontrolę nad przestrzeganiem przepisów ustawy przez przedsiębiorców wykonujących działalność lombardową będzie wykonywała Inspekcja Handlowa.
Ustawa określa koszt całkowity konsumenckiej pożyczki lombardowej; są to wszelkie koszty, które konsument jest obowiązany ponieść w związku z umową konsumenckiej pożyczki lombardowej, czyli:
– odsetki (których wysokość nie będzie mogła przekroczyć odsetek maksymalnych określonych w Kodeksie cywilnym),
– pozaodsetkowe koszty umowy konsumenckiej pożyczki lombardowej, w szczególności: opłaty, prowizje, podatki i marże, a także koszty usług dodatkowych, w szczególności przechowania przedmiotu zabezpieczenia lombardowego lub ubezpieczeń.
Maksymalna wysokość pozaodsetkowych kosztów umowy konsumenckiej pożyczki lombardowej ustalana będzie zgodnie z określonym w ustawie wzorem, przy czym koszty te nigdy nie będą mogły przekroczyć 45% kwoty pożyczki.
Ustawa wprowadza wymóg zawarcia umowy konsumenckiej pożyczki lombardowej w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Umowa będzie mogła być zawarta na czas oznaczony, nie krótszy niż 7 dni.
Ustawa zawiera także regulacje dotyczące umów konsumenckiej pożyczki lombardowej zawieranych na odległość, w szczególności określające związane z tym obowiązki informacyjne przedsiębiorców wykonujących działalność lombardową, formę zawarcia umowy (postanowienia umowne będą musiały być potwierdzone na trwałym nośniku) i zasady odstąpienia od niej, a także regulacje dotyczące wzajemnych rozliczeń z tytułu odstąpienia od umowy.
W przypadku braku zapłaty przez konsumenta całości lub części całkowitej kwoty do spłaty w wymaganym terminie przedmiot zabezpieczenia lombardowego stanie się, co do zasady, własnością przedsiębiorcy wykonującego działalność lombardową. W takim przypadku przedsiębiorca ten zaspokoi wierzytelność wynikającą z umowy konsumenckiej pożyczki lombardowej przez sprzedaż przedmiotu zabezpieczenia lombardowego w drodze aukcji elektronicznej dostępnej publicznie chyba, że wartość tej kwoty równa 500 zł lub niższa.
Cena wywoławcza przedmiotu zabezpieczenia lombardowego w pierwszej aukcji będzie równa szacunkowej wartości przedmiotu zabezpieczenia lombardowego ustalonej w umowie konsumenckiej pożyczki lombardowej. Jeżeli przedmiot zabezpieczenia lombardowego nie zostanie sprzedany w pierwszej aukcji, przedsiębiorca wykonujący działalność lombardową wystawi ten przedmiot na drugiej aukcji, z obniżoną do 90 % wartości przedmiotu zabezpieczenia lombardowego ceną wywoławczą. Jeżeli przedmiot zabezpieczenia lombardowego nie zostanie sprzedany w drugiej aukcji, przedsiębiorca wykonujący działalność lombardową dokona jego sprzedaży bez konieczności ogłaszania kolejnej aukcji.
Przedsiębiorca będzie miał obowiązek zwrotu konsumentowi nadwyżki kwoty uzyskanej ze sprzedaży przedmiotu zabezpieczenia ponad kwotę należną mu od konsumenta z tytułu spłaty pożyczki. Nadwyżka taka będzie mogła być pomniejszona o nie więcej niż o 20%. Kwota pomniejszenia stanowić będzie przychód przedsiębiorcy.
Ustawa zawiera także przepisy przejściowe: sześciomiesięczny – co do zasady – okres na dostosowanie się przez przedsiębiorców prowadzących w dniu wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą w zakresie udzielania lub dawania przyrzeczenia zawierania umów konsumenckiej pożyczki lombardowej do wymogów określonych ustawą. Przepisy ustawy nie będą przy tym miały zastosowania do umów zawartych przed dniem jej wejścia w życie.
Ustawa wejdzie w życie po upływie sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia.
Źródło: ISBnews
