Sejm odrzucił senackie veto do ustawy o usprawnieniu procesu inwestycyjnego Centralnego Portu Komunikacyjnego (CPK), która zakłada przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego Porty Lotnicze (PPL) w spółkę akcyjną Polskie Porty Lotnicze S.A. Za odrzuceniem senackiego głosowało 233 posłów, 214 było przeciwnych.
Ustawa zakłada, że Przedsiębiorstwo Państwowe Porty Lotnicze (PPL) zostanie przekształcone w spółkę akcyjną o nazwie Polskie Porty Lotnicze Spółka Akcyjna, w której Skarb Państwa będzie jedynym akcjonariuszem. Następnie akcje należące do Skarbu Państwa zostaną wniesione do Centralnego Portu Komunikacyjnego sp. z o.o.
Rozwiązanie to ma przyczynić się do integracji PPL z CPK poprzez skupienie w jednym podmiocie kompetencji i odpowiedzialności dotyczących planowania i zarządzania krajową infrastrukturą lotniskową. Ma także – wedle założeń – pozwolić na zwiększenie koordynacji działań inwestycyjnych w tym zakresie.
Spółka celowa ma – zgodnie z ustawą – otrzymać dla sprawnej realizacji inwestycji i inwestycji towarzyszących CPK:
– uprawnienia odpowiadające uprawnieniom innych inwestorów celu publicznego, co umożliwi wykorzystanie specustaw inwestycyjnych dla realizacji inwestycji towarzyszących projektowi CPK,
– w przypadku inwestycji kolejowych status wnioskodawcy wszczęcia postępowania o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej oraz beneficjenta tej decyzji,
– możliwość realizacji prac przygotowawczych inwestycji (na wzór rozwiązań prawnych dotyczących budowy obiektów energetyki jądrowej).
Ustawa zakłada ustanowienie nowych zadań pełnomocnika rządu ds. Centralnego Portu Komunikacyjnego i spółki, który ma być odpowiedzialny za zapewnienie optymalnych warunków rozwoju społeczno-gospodarczego oraz przestrzennego regionu CPK.
Planowane są modyfikacje zasad pozyskiwania nieruchomości, będące efektem dialogu ze stroną społeczną (efektem tego dialogu są również rozwiązania w innych obszarach, m.in. Program Dobrowolnych Nabyć – ustawa wprowadza zachęty do zbywania nieruchomości na szerokim obszarze przyszłej lokalizacji CPK przed formalnym ustaleniem tej lokalizacji w drodze decyzji administracyjnej).
Ustawa zakłada ponadto:
– zwiększenie zaliczki na poczet odszkodowania (po decyzji I instancji) oraz rozszerzenie kręgu uprawnionych do uzyskania zaliczki;
– wprowadzenie mechanizmu umożliwiającego wydłużenie terminu wydania nieruchomości po wydaniu decyzji lokalizacyjnej CPK, ponad ustawowe 120 dni – zależnie od możliwości wynikających z harmonogramu robót przygotowawczych i budowlanych;
– wyeliminowanie wątpliwości interpretacyjnych oraz ograniczenie obciążeń administracyjnych.
Źródło: ISBnews
