Rada Unii Europejskiej przyjęła reformę europejskiego systemu azylu i migracji, która ustanawia zbiór zasad zarządzania przyjazdami cudzoziemców i jednolite procedury, mające zapewnić podział obciążeń między państwami członkowskimi, podała Rada.
Założono minimalną liczbę przyjęcia imigrantów do UE na poziomie 30 tys. rocznie. Wkład państw członkowskich na ten cel ma wynosić 600 mln euro. Oznacza to, że za zaniechanie przyjęcia każdego imigranta z puli, wyznaczonej przez UE, należy wpłacić kontrybucję do budżetu Unii na poziomie 20 tys. euro.
Regulacja wprowadza obowiązkową solidarność w celu wsparcia państw członkowskich borykających się z silnym napływem migrantów. Wkłady państw członkowskich mogą obejmować relokację, wkłady finansowe lub alternatywne środki solidarności (np. zapewnienie funkcjonariuszy straży granicznej lub pomoc w rozmieszczeniu ośrodków recepcyjnych).
Jak podano w Q&A, co roku KE zaproponuje „pulę solidarności”, określając potrzeby na dany rok w wartościach bezwzględnych: łączna liczba relokacji i łączna liczba wkładów finansowych.
W rozporządzeniu przewidziano minimalne progi w zakresie relokacji i wkładów finansowych, których Komisja musi przestrzegać przy obliczaniu potrzeb na dany rok oraz w swoim rocznym wniosku dotyczącym aktu wykonawczego Rady.
Te minimalne progi wynoszą 30 tys. relokacji i 600 mln euro rocznie na wkłady finansowe na poziomie Unii. Komisja może jednak zaproponować wyższe liczby. Obliczając potrzeby, Komisja będzie brała pod uwagę przewidywany napływ środków na przyszły rok.
Jeżeli Komisja zaproponuje wyższe liczby relokacji i wkładów finansowych niż minimalne progi określone w rozporządzeniu, jest zobowiązana do przestrzegania ustalonego w rozporządzeniu stosunku między relokacjami a wkładami finansowymi, aby zapewnić równą wartość wszystkich środków solidarnościowych. Stosunek ten wynosi 1 relokacja/20 tys. euro, podała Komisja w Q&A.
Wszystkie państwa członkowskie są zobowiązane do wnoszenia wkładów na podstawie sprawiedliwego udziału, mają jednak pełną swobodę wyboru spośród trzech rodzajów środków solidarności lub ich kombinacji. Jeżeli państwo członkowskie zdecyduje się na zadeklarowanie pomocy rzeczowej, pomoc ta zostanie przeliczona na kwotę pieniężną, aby móc potwierdzić zgodność z obowiązkowym sprawiedliwym udziałem.
Istotną nowością reformy jest obowiązkowa procedura graniczna. Procedura ta będzie miała zastosowanie do niektórych kategorii osób ubiegających się o azyl (na przykład osób pochodzących z krajów o niskim wskaźniku przyznawania azylu). Celem procedury jest dokonanie szybkiej oceny na zewnętrznych granicach UE, czy wnioski są bezzasadne lub niedopuszczalne. Osoby objęte procedurą azylową na granicy nie są upoważnione do wjazdu na terytorium UE.
Państwa członkowskie będą miały dwa lata na wprowadzenie w życie przyjętych dziś przepisów.
Komisja Europejska wkrótce przedstawi wspólny plan wdrożenia, który ma zapewnić pomoc państwom członkowskim w tym procesie, zapowiedziano także.
Źródło: ISBnews
